dinsdag 4 augustus 2015

The Banquet Years – 'Vortex': authentieke lo-fi rock

Het vanuit Londen opererende The Banquet Years presenteert op langspeeldebuut 'Vortex een organische mélange van authentieke lo-fi rock en intens singer-songwritermateriaal. Zanger/gitarist/songschrijver Arthur Schipper en bassist/multi-instrumentalist Mark Watt trekken de ene keer volop de kaart van in (spreekwoordelijke) alcohol gedrenkte weemoed om wat later even moeiteloos uit te pakken met aan The Velvet Underground verwante, mysterieus aanzwellende, kille broeierigheid.


Waar het meer ingetogen werk vooral op de tweede helft van het album zijn plaats vindt, vat het geheel behoorlijk heftig en up tempo aan. Voortgestuwd door melodieus groovende baslijnen en een meeslepend stompend drumritme nemen Schippers doorleefde vocalen een centrale plaats in de karaktervolle mix in. De frontmans krachtige, nogal directe poëzie gaat des te meer tot de verbeelding spreken door zijn aparte stemtimbre dat het wild onconventionele van Tom Waits afwerkt met een vleugje van de diepgang van Warren Zevon en de warmte van pakweg Buffalo Tom.

In de totaalsound wordt daarenboven voldoende ruimte gelaten voor de venijnig scherpe gitaren die even makkelijk scheuren als bitterzoet wegdromen, en de tussen koud dreigend en psychedelisch twijfelende toetsen. Toch ligt het orgelpunt van de productie misschien nog wel in de als een sombere misthoorn door dichte nevel opdoemende blazer op het smachtende 'Only girl'.

Mede dankzij de op hun manier haast instant toegankelijke zanglijnen komt het geheel uiteindelijk bijzonder aanstekelijk voor de dag, zonder echter aan de oprechtheid van het opzet te raken. 'Vortex' klinkt namelijk allerminst proper of afgelikt, en komt in al zijn (muzikaal) je m'en foutisme en ongedwongenheid over als een intelligente en erg interessante alternatieve rockplaat.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten