De lijn die op het vorig jaar
verschenen 'Badillac' onderstreepte welk een uitmuntende
songschrijver er in William Keegan huist, wordt op 'The Phage' met
een dikke, vette markeerstift doorgetrokken. Met de hulp van Tommy
Stinson werkte together PANGEA een heldere en – middels een divers
arsenaal gitaarlagen, achtergrondkoortjes en zelfs hier en daar
toetsen – rijkelijk gestoffeerde productie uit die de zes
pareltjes van dit album in hun volle glorie laat schitteren.
Moesten media en industrie zich wat meer zoals in de jaren negentig gedragen, had een nummer als het aan een hypnotizerende riedel in combinatie met de frase “you planned it all, goddammit” opgehangen 'Blue mirror' onmiskenbaar de potentie uit te groeien tot een alternatieve rockkklassieker met de status van pakweg 'Fuzzy' (net zoals 'Why' en 'Offer' op hun vorige worp, overigens).
De grungegroovy baslijnen, de tussen
country & western en surf schipperende openingsriff van 'Looked
in too', de expliciet naar de fifties knipogende backings op 'My head
is on too tight' en de aan Sleepy Sun verwante, proggy stoner op de
met een akoestische gitaar ingezette, slepende afsluiter 'She's a
queen', geven aan dat de Californiërs er eens te meer in geslaagd
zijn naadloos de meest diverse invloeden in het geheel te binnen te
brengen. Toch blijft extreem catchy, snedige garagepunk de kern van
de zaak vormen; luister er bijvoorbeeld 'If you're scared' en 'Awful'
maar eens op na.
Zelden kom je het verder tegen dat een
nasaal stemtimbre zo beweeglijk gebruikt wordt als door Keegan.
Daarenboven weet hij zich ook nog eens moeiteloos van lijzige zanger
naar geïnspireerde schreeuwer te transponeren, waardoor hij even
overvloedig instant aanstekelijke strofes als refreinen quasi
achteloos in het rond strooit.
Op 'The phage' bevestigt together
PANGEA zich nogmaals als een goed gerodeerde, enorm dynamische,
inhoudsvolle band met een geweldig oor voor melodie. En meer moet dat
in feite niet zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten