Op zijn nieuwste zorgt Dan Sartain voor
een opmerkelijke ommezwaai, weg van de vertrouwde garagepunk,
rock-'n-roll en country. Typerend voor de in synths gedrenkte
richting die de Amerikaanse zuiderling op 'Century Plaza' inslaat, is
een behoorlijk natuurgetrouwe cover van Alan Vega's (Suicide)
'Wipeout beat.
Hoewel de kille sound en
onheilspellende sfeer van meet af aan aanwezig zijn, neemt Sartain op
het album rustig de tijd om pas net over halverwege helemaal naar
jaren 80-mainstreamrock te evolueren. Zo opent hij met een herneming
van zijn ruim tien jaar geleden reeds op plaat gezette 'Walk among
the cobra's' dat een groot deel van zijn originele garagerockfeel
behoudt, en ook op de somber indringende sleper 'Cabrini Green' vind
je een zanglijn die perfect op maat geschreven is van 's mans
kenmerkende coutrycroon.
Pas na de nijdige electropunk van
'Black party' gaan de drums hoe langer hoe mechanischer klinken en
komen de eighties zowel qua productie als songschrijverij wel heel
dichtbij, wat een tikkeltje over the top in de verf wordt gezet door
de protserige hairmetalsolo op 'First blood'. Temidden de galmende
duisternis weten Sartains idiosyncratische vocalen evenwel met veel
overtuiging hun eigenheid te behouden.
In zijn geheel komt Dan Sartain op
'Century Plaza' dus best wel verrassend voor de dag. Ondanks de
retro-aanpak blijkt de rockabilly weirdo's persoonlijkheid sterk
genoeg om zich niet helemaal in het verleden te verliezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten