zondag 25 februari 2018

Heimat + Attic Ted + Seb and the Rhâââ Dicks in Water Moulin (Doornik) op 24.02.18


In een tot alternatieve concertlocatie omgedoopt rijhuis aan de treinsporen van Doornik kan je in een aangename laissez-faire atmosfeer met de regelmaat van de klok terecht om enkele uiterst interessante optredens te gaan beleven. Maakte Heimat met hun popgevoelige coldwave vorig jaar nog indruk op de planken van de Botanique (als voorprogramma van Protomartyr), zakken ze voor hun volgende Belgische passage af naar Water Moulin, waar eerst nog enkele muzikale excentriekelingen de tijd en ruimte krijgen de zaal op te warmen.


Ondanks de naam schuilt achter Seb and the Rhâââ Dicks een eenling. Deze Fransman houdt het midden tussen een cynische singersongwriter en een sarcastische stand-up comedian. Seb wisselt bedrieglijk knullige lofi-ballades af met op voorhand opgenomen en via cassetterecorder afgespeelde up-tempo punkrocknummers waarboven hij, in het publiek duikend, een pastiche neerzet op het clichébeeld van de agressieve punkfrontman.

Ook Attic Ted kan je geen gebrek aan theatraliteit verwijten. Voorzien van twee enorme maskers (een mannelijk en een vrouwelijk) en heel wat instrumenten verzorgt de Texaan het entertainment door op bizarre wijze dance, folklore, punk en cabaret naadloos tot een geheel te smeden. Vaak valt hij terug op twangy westerngitaren boven een even plompe als aanstekelijke carrnavalsbeat waarop het in de zaal makkelijk hotsen en botsen is, wat dan ook uitbundig gebeurt.

Heimat opent vervolgens loeihard met het weemoedige 'So traurig' en het minimalistische 'Dein Architekt'. Knoppendraaier Olivier Demeaux creëert zijn indrukwekkende sound met donkere beats en diep brommende bassen live onder meer aan de hand van een hele batterij voorversterkers. Als hij voor een nieuw nummer de schuiven wat verder wil opentrekken, is het duo echter vertrokken voor minstens een dik half uur technische problemen. Frontvrouw Armelle Oberle vertelt dan maar een grap, maar die blijkt niet lang genoeg om het euvel te verhelpen.

Uiteindelijk zet Heimat op hoop van zegen 'Tot und Hoch' in, al valt de klank heel het nummer door met de regelmaat van de klok (deels) weg. Hieropvolgend wordt een lang uitgesponnen 'Trocadéro' gebruikt om de sound op punt te stellen, waardoor het beoogde effect in de opbouw als eerste hoogtepunt uiteraard verloren gaat. Hierna lijken de problemen evenwel definitief van de baan.

Met ondermeer 'Pompei', een op een snedig marsritme geënt, energiek nieuw nummer en logische afsluiter 'Wek' duurt de ingezette finale net lang genoeg om uiteindelijk toch helemaal in de sfeer te geraken. Oberle die van meet af aan besloten had er een expressieve performance van te maken klinkt scherp en snedig, terwijl Demeaux een bezwerende geluidsmuur optrekt. Water Moulin trekt bovendien een heel positief en dankbaar publiek aan dat zich zonder enig verwijt richting onvoorziene omstandigheden volledig laat gaan, waardoor het optreden alsnog succesvol uitdraait. Als wederdienst gooit het tweetal uit Straatsburg er nog een welverdiende bisronde tegenaan waarbij 'Wieder Ja' en de militaristische nieuwe song uitgebreid hernomen worden.

Hoe laat het ondertussen ook geworden is, in Doornik lijken ze vervolgens niet van plan het ingezette feest snel af te breken.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten