Shannon & the Clams – 'Onion': hartverscheurend

Onder invloed van een bijzonder dramatische gebeurtenis is Shannon & the Clams' vijfde thematisch erg zwaarbeladen uitgedraaid. Eind 2016 ging een tot gemeenschapshuis voor kunstenaars allerhande omgebouwd en tot Ghost Ship omgedoopt pakhuis in Oakland – een soort vrijhaven waar de bandleden kind aan huis waren – in vlammen op waarbij zesendertig bewoners en bezoekers het leven lieten. Dit kerfde uiteraard diepe wonden in de ziel van Shannon Shaw & co en heeft aldus een niet geringe invloed uitgeoefend op 'Onion'.

Op deze langspeler grossiert de band natuurgetrouw in de hun kenmerkende, hedendaagse indiebenadering van oldies pop, waar ze onder meer de groove, de rond reverb en echo gecentreerde sound en de overvloedige arrangementen met vaak in effect verdrinkende backingharmonieën van recycleren. Het helpt natuurlijk dat frontduo Shaw en Cody Blanchard beiden vocaal moeiteloos kunnen terugvallen op zowel de emotionele rasp als op de melancholische snik zoals je die bij pakweg Del Shannon, The Marvelettes of The Everly Brothers ook kan tegen komen.

Onion opent spitant met in het openingstrio al meteen de twee vooruitgeschoven singles 'The Boy' en 'Backstreets' waarop Blanchard accuraat een beeld van binnenuit schetst van het type Ghost Ship-bezoeker. Vaagweg Harry Belafonte in herinnering brengend, krijgen 'If You Could Know' en 'I Never Wanted Love' vervolgens een licht Caraïbische toets mee door respectievelijk de swingende zanglijn en het door de bas aangegeven zwierige ritme, een feel die even later ook op de titelsong nog eens komt aanwaaien.

Dan is het met 'Did You Love Me?' tijd voor de tegelplakker van dienst, waarna op het eerdere, vinnigere elan wordt vedergegaan, bij momenten (bv. 'I Leave Again') zelfs door er een authentiek westernmotief tegenaan te gooien. Zo gaat het Californische kwartet in rechte lijn richting hartverscheurend slotakkoord waar eerst Blanchard ('Strange Wind') en dan Shaw ('Don't Close Your Eyes') elk op zijn/haar eigen manier nog een laatste keer terug komt op de dramatische feiten die hen duidelijk ten zeerste hebben aangegrepen.

Op die manier leveren Shannon & the Clams met 'Onion' hun meest indringende en waarschijnlijk tevens beste werkstuk totnogtoe af. Tijdens het beluisteren is het schier onmogelijk er onberoerd door te blijven.