Eerst even een flashback: In volle
'Nevermind'-nasleep vraagt Kurt Cobain zich middenin een interview in
een MTV-studio luidop en wat geagiteerd af wie verantwoordelijk is
voor het storende lawaai op de aanpalende gang. Als een medewerker na
een korte check komt melden dat het om Kim Deal gaat, smelt niet
alleen zijn ergernis zichbaar weg als sneeuw voor de zon en wordt
alles met een glimlach zo gelaten, maar krijgt Cobain tevens voor
even zelfs een guitige twinkeling in de ogen. Deze situatie geeft
symbolisch aan hoe Deal in de jaren 90 een hele generatie moeiteloos
had ontwapend.
Haar innemende, no-nonsense
persoonlijkheid en haar onconventionele, catchy, op maat van een naar
authenticiteit snakkende generatie gesneden songschrijverij maakte
dat de ze in het post-Pixies tijdperk de door media en fans gevoerde
strijd met de wat norsig overkomende Frank Black volledig in haar
voordeel beslechtte. Niets uit Blacks solo-werk zou daarenboven ooit
op zoveel airplay kunnen rekenen als The Breeders-singles
'Cannonball', 'Divine Hammer' en 'Saints'.
De tijdsgeest en het muzieklandschap
mogen ondertussen duchtig veranderd zijn, The Breeders, die vijfentwintig jaar na succesalbum 'Last
Splash' voor het eerst met dezelfde bezetting richting studio
trokken, werken nog steeds volgens hetzelfde principe. Tegenover de meeste andere platen verhoudt 'All Nerve' zich dan ook als een
powerpointpresentatie ten opzichte van een gedegen uiteenzetting
tussen pot en pint. Nummers beginnen vaak in medias res, ontplooien
zich intuïtief en drijven op een bochtige, natuurlijke groove.
Net als het geval is voor zus Kelley,
die (op 'Howl at the Summit' eenmalig geassisteerd door Courtney
Barnett) kwistig backings rond de lead weeft, sijpelt Kims
aimabelheid helemaal door in haar warme, lichtjes hese vocalen. Dit
staat in schril contrast met de kille, Britse tongval van basssiste
Josephine Wiggs die de hoofdpartij van 'MetaGoth' voor haar rekening
neemt en zo voor het meest opvallende nummer op de plaat zorgt. In
het dynamische geheel dat de langspeler is, overheerst immers de
complexloze toon.
'All Nerve' zal geen aardschokken in de
muziekwereld veroorzaken en zal hoogstwaarschijnlijk zelden de
programmatie van de meeste radiozenders halen, maar weerspiegelt wel
perfect de relaxte, oprechte manier waarop de Deal-zussen altijd met
muziek zijn omgegaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten